MAUK! (KÖYDEN HİKAYELER -06.12.2016)
Bu akşam Muğla Başsavcısı değerli ağabeyim Necip Topuz'un yazdığı ve köylerdeki abartılı konuşmalardan, atılan palavralardan güzel bir örneği okuyunca ben de bizim köydeki bir olayı yazayım istedim.
Hikayeyi emmioğlum Muhittin'in o müthiş anlatımıyla aktarmak mümkün olsa keşke.
Malum köy yerinde çobanlar en önemli kişilerden ve çoban köpekleri de en önemli hayvanlardandır:)
Çobanların ikindi vakti koyunu yaymaya götürüp ertesi günü kuşluğa doğru eve getirene kadar dağda epeyce boş vakitleri vardır. Bu arada birbirlerine çeşitli oyunlar da ederler.
Bir de kimin iti en yavuz onun tespiti gerekir. Bunun için birbirinden ayrı yayılan koyun sürülerinin çobanları itleri boğuştururlar sık sık. Kontrollü olarak.
İşte bir gün köyün karşısındaki Huyuk'ta iki çoban itleri kapıştırıyorlar. Birisi biraz bastırıp diğerini alta alınca, alttaki itin sahibi ve "sıkması kuvvetli" olan çoban üstteki ite değnekle iyi bir yapıştırıyor. Bundan sonrasını kendi ağzından dinleyelim:
"Ulaan, baktım bizim iti boğuyor, meşe deynaanen şöyle nası hay geldiysem "Mauuuk" dedi (çenilemek denir bu çıkan acılı sese) ve bizim iti bıraktığı gibi bi gaçtı amma; anca mezerliğin oradan bir toz kalktığını gördüm, bi de baktım ki Tatar Aligilin damının başında ürüyor."
Bahsettiği mesafe, Huyuk denen köyün karşısındaki hüyük şeklindeki tepeden meyille köy mezarlığının yanından aşağıya inen ve sonra yeniden yükselen bir vadi ve köyün harman yerindeki bir evin damının üstü. Köpek o kadar korkmuş ki evin önünde değil damın başına çıkıp oradan ürüyor. Burası kuş uçumu en az 2 kilometre, normal yürüyüşle 5 kilomatreye yakın ve o köpek bu mesafeyi bir saniyede koşuyor ve sadece mezerliğin orada bir toz kalkıyor ayağının yere değdiğinin işareti olarak.
Bu hikayeleri derliyorum. Beklerim:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder